Jest jedną z najciekawszych postaci sceny techno i najważniejszym artystą francuskim, często określanym ambasadorem francuskiego techno/house. Miał ogromny wpływ na popularyzację i rozwój muzyki elektronicznej w swoim kraju.
Urodził się w 1965 roku w Paryżu. Muzykę poznał bardzo wcześnie - jego opiekunka pracowała w wytwórni muzycznej i ciągle przynosiła mu płyty, których i tak miał sporo od własnego ojca. Gdy miał 12 lat kupił sobie decki i mikser, na tym sprzęcie nagrywał swoje pierwsze mixtape’y dla przyjaciół. 2 lata potem pierwszy raz grał na imprezie w restauracji swojej matki. Pod koniec lat 80-tych mieszkał w Manchesterze. Tam zafascynował go rave i acid house, który poznał będąc stałym bywalcem klubu Hacienda. W 1988 r. powrócił do Paryża gdzie został dj’em. Szybko rozwijał swoje umiejętności co sprawiło, że jego sety można było usłyszeć także poza granicami Francji a w 1993 r. brytyjski magazyn Mixmag uznał go za jednego z najlepszych dj’ów na świecie. Już od 1990 r. zaczął nagrywać swoje pierwsze utwory - na początku dla małej wytwórni Eastern od 1991 r. dla tanecznego pododdziału F-NAC. Tu powstał pierwszy, dzisiaj już kultowy kawałek "Wake Up", który jest głębokim trancem opartym na typowych acidowych liniach. Tytuł ten jest też nazwą cyklu imprez, które Garnier prowadził w klubie REX. Podobny charakter ma "Acid Eiffel", który jest jeszcze głębszy, bardziej psychedeliczny, ale równie kwaśny. Duży sukces odnosi też utwór "Alaska", którego tytuł stał się jednym z pseudonimów muzycznych Garniera.
Dla tego samego labela powstała też EP’i "A bout de souffle" i "French Connection". Większość jego pierwszych utworów została umieszczona na dwupłytowej kompilacji "Early Works" i można ich słuchać bez żadnej obawy na datę produkcji - po prostu ta muzyka jest wykonana perfekcyjnie i nic nie straciła ze swojej siły oddziaływania.
W tym samym czasie artysta zaczął gromadzić wokół siebie utalentowanych ludzi takich, jak St. Germain, Shazz, Scan X, którzy potem stali się gwiazdami francuskiego techno. Kolejnym jego krokiem była własna wytwórnia muzyczna. W maju 1994 r. razem z Ericem Morandem założyl F-Communication, do którego przenieśli się twórcy z F-NAC oraz dołączyli Lady B, Juan Trip i Nova Nova. Numerem jeden w katalogu wytwórni został utwór "dune" stworzony współnie z Pascalem F.E.O.S. z Harthouse. Niedługo potem Garnier nagrał swój pierwszy album "Shot In The Dark", który szybko podbił rynek europejski. Słuchając płyty łatwo jest zauważyć fascynację muzyka dźwiękami acid house. Szczególnie słychać to w najbardziej znanym "Astral Dreams", który jest ostrym klubowym hiciorem do dzisiaj pojawiającym się w setach dj’ów. Po tym sukcesie Garnier jako pierwszy francuski artysta został zaproszony do prestiżowego programu "Peel Sessions" w BBC radio 1.
W 1997 r. został wydany drugi album "30", który jest już znacznie bardziej eksperymentalny. Oczywiście są tu klubowe "Crispy Bacon" i kwaśny "Flashback" ale reszta utworów zawiera wiele nowych klimatów. Otwierający płytę "Deep Sea Diving" to czysty ambient. Z kolei "For Max" jest bardzo powolny z rytmiką prawie trip hopową, "Kallt!" sięga do zakręconych dźwięków electro a "Theme From Larry’s Dub" zupełnie odbiega od muzyki techno sięgając do tradycyjnych instrumentów. Z utworami Garniera wiążą się też jedne z najoryginalniejszych teledysków muzyki dance. Do "Crispy Bacon" i "The Hoe" został nakręcony 15 minutowy film "Nightmare Sandwiches", który jest prawdziwym mrocznym thrillerem.
Twórcą tego i kilku innych teledysków jest Quentin Dupieux ostatnio dobrze znany pod pseudonimem Mr. Oizo. Po nagraniu "30" Laurent Garnier ograniczył swoje występy dj’skie i postanowił się skoncentrować na produkcji muzyki. Mimo to latem 1998 r. pojawił się przed 100 tysięczną publicznością na techno paradzie w Paryżu oraz przy ceremonii odbierania nagrody za najlepszy album w kategorii dance we Francji, gdzie zagrał live "Acid Eiffel" razem z akompaniamentem skrzypiec i perkusji. To ostatnie wydarzenie było na żywo pokazywane na głównym kanale telewizji francuskiej i stało się początkiem występów live Garniera na największych festiwalach takich jak Creamfields i Sonar. Na kolejnym show w Paryżu artysta pojawił się już razem z 14 muzykami i tancerzami. Wszystkie nowe doświadczenia muzyczne (zwłaszcza występ na Montreux Jazz Festival) bardzo wpłynęły na kolejny album "Unreasonable Behaviour". Garnier sięgnął tu do muzyki z Detroit ("Communication From The Lab"), mrocznego electro ("Greed (part 1+2)") i fuzji techno z jazzem mieszając dźwięki syntezatorów z nagraną na żywo perkusją a w utworze "The Man With The Red Face" z freejazzowym saksofonem.
Laurent Garnier jest też autorem wielu mix albumów. Do najbardziej znanych należą X-Mix 2 oraz Laboratoire Mix. Na każdym miksie tak jak i w swoich setach dj’skich Laurent Garnier nie ogranicza się do jednego gatunku muzyki technicznej tylko prezentuje cały jej przekrój. Najczęściej są to mieszanki typowo klubowej muzyki, opartej na acid housie, housie oraz często sięgającej do korzeni detroit techno -jednej z fascynacji muzycznej Garniera oraz trance’u i bardziej eksperymentalnej elektroniki.
